vrijdag, december 15, 2006

Vertwijfeld voelt ze zich,

door iedereen verlaten.

Waar kan ze nu toch heen,

ze moet met iemand praten.



Wat moet ze met een kind,

ze is zelf toch nog zo jong.

En van een kind naar moeder,

dat is zo'n grote sprong.



Ze negeert haar zwangerschap,

kan er maar niet aan wennen.

Maar wat ze ook probeert,

ze kan het niet ontkennen.



Ze legt haar handen op haar buik,

en plotseling is het daar,

een warm intens gevoel,

voor het kind dat groeit in haar.



Ze heeft misschien niet veel te bieden,

aan geld of dure zaken.

Maar met haar liefde zal ze dit kind,

toch gelukkig maken!

1 Comments:

Blogger Michiel said...

Toe maar... Ik vind het een passend geheel bij wat je aan het doen bent

5:04 p.m.  

Een reactie posten

<< Home