HASSAN EN HOESSEIN/ Martijn van de Griendt

Martijn van de Griendt, geboren in Eindhoven in 1970, kreeg op zijn veertiende zijn eerste fotocamera waar hij zogenaamde “ kiekjes” mee begon te maken. Zijn interesse voor reportage - en documentairefotografie ontstond tijdens zijn studie aan de School van Journalistiek in Utrecht. Het was voor hem dan ook een logische stap om na deze studie naar de Fotoacademie in Den Haag te gaan.
Ondertussen in het fotograferen een soort verslaving geworden voor Martijn van de Griendt, er is een constante drang om dingen vast te willen leggen.
Van de Griendt werkt voornamelijk in opdracht voor bladen zoals Vrij Nederland, HP/ De Tijd en de Nieuwe Revu, maar initieert ook zelf fotoprojecten.
In de fotoprojecten van Martijn van de Griendt staat de westerse maatschappij met haar schoonheidscultus en wegwerpcultuur centraal.
Met humor en een vlaag cynisme registreert hij gabbers, de Erotic Fair en bijvoorbeeld de wereld van McDonalds. Hij richt zich vooral op jongeren.
Van de Griendt is altijd meer geinteresseerd in het verhaal achter het harde nieuws van de dag. Hij maakt dan ook liever een kleine serie over een onderwerp dan een nieuwsfoto voor de krant. Je ziet in zijn fotowerk dat het uiterlijk een terugkerend onderwerp vormt. In zijn foto’s trek je overigens weinig glamour aan. Hij laat eerder de rauwe kantjes zien van een onderwerp.

Eind april 2005 debuteert Martijn van de Griendt met zijn boek “Hassan en Hoessein”. In dit fotoproject heeft hij de eerste tien levensjaren van de Marokkaans/ Nederlandse tweeling Hassan en Hoessein vastgelegd. Op hun tiende is dit fotoboek dan ook voor het eerste gepresenteerd en de expositie in de vorm van een kinderfeestje geopend.

Met het project “ Hassan en Hoessein” is Martijn van de Griendt een lange tijd mee bezig geweest.
De tweeling Hassan en Hoessein wonen samen met hun moeder in een flat in de wijk Utrecht Overvecht. Van de Griendt was hun buurman en kende de tweeling al als peuters. Ze kwamen toen ook regelmatig bij hem over de vloer en hij maakte dan wat kiekjes van hen. Al snel kwam hij voor zichzelf tot de ontdekking dat de tweeling wel een heel interessant onderwerp vormden voor een fotoproject. Hij besloot er een lange termijn project van te maken.
Martijn van de Griendt fotografeerde de tweeling bij de naschoolse opvang, de voetbaltraining, zwemles, thuis, op vakantie in Marokko etc.
Van de Griendt beschouwt de tweeling een beetje als zijn eigen neefjes en voelt dan ook een soort vaderlijke plicht om de jongens op het rechte pad te houden. De twee jongens zijn geen lieverdjes; ze zijn moeilijk opvoedbaar, hebben twee wisselingen van school meegemaakt, hebben naschoolse begeleiding en sociale hulpverlening. Martin van de Griendt denkt dat de kinderen zich door dit project toch een beetje speciaal zullen voelen, waardoor ze zullen inzien dat ze niet het slechte pad op moeten gaan.

Van de Griendt is van plan als de tweeling de leeftijd van 20 jaar heeft bereikt, dat er dan een deel twee uitkomt. Het lijkt hem geweldig Hassan en Hoessein te kunnen volgen in hun pubertijd.

Met het project wilde Van de Griendt het niet per se hebben over de multiculturele samenleving, een zeer actueel onderwerp. Hij wilde in de eerste instantie gewoon laten zien hoe mooi het opgroeien niet is. Het feit dat de tweeling in twee culturen opgroeit voegt natuurlijk wel iets toe.

Ik zelf vind het boek echt geweldig. In de eerste instantie trekt het onderwerp mij erg aan, een tweeling die opgroeit in twee culturen en daarnaast wordt opgevoed door alleen de moeder in een achterstandswijk in Utrecht. De spanning van zo een onderwerp vind ik erg boeiend.
Ik vind de manier waarop Martijn van de Griendt het fotoproject heeft opgezet ook erg interessant. Hij volgde de tweeling al van jongs af aan, waardoor hij heel dichtbij hun leventje staat en eigenlijk toegang heeft tot alles. Hij heeft de mogelijkheid om de echte emoties van de heren vast te kunnen leggen, de tweeling is aan de camera gewend. Daarnaast vind ik de manier van fotograferen ook echt super vet. De foto’s zijn heel erg sterk, hij wisselt af met directe en indirecte foto’s rondom het onderwerp en afstandfoto’s en close –ups. Daarnaast probeert Van de Griendt ook tegenstellingen vast te leggen binnen een foto. Zoals de foto in het boek van de moeder die zit te bidden, met naast haar Hoessein, die in een Harry Potterpak met gouden sterretjes naar haar zit te kijken. Harry potter, het ultieme symbool van de Westerse wereld tegenover de het bidden naar Allah.

Aan het boek zit ook een speciale website verbonden, namelijk www.hassanhoessein.nl. De tekeningen op deze site zijn gemaakt door Hoessein. De entree van de site vormt een tekening van huis waarmee je door de voordeur verder kunt in de site. In het huis kom je in de kamer van Hassan en Hoessein terecht. Op de tafel ligt een boek waarop je kunt klikken om informatie te krijgen over het boek Hassan en Hoessein. Je kunt dan ook al enkele foto’s bekijken uit het boek.

Op de site www.martijnvandegriendt.nl kun je een aantal fotoprojecten vinden en zijn biografie.
Wat op valt aan zijn reportages is dat er duidelijk een kritische blik wordt geworpen op de maatschappij waarin wij nu leven. Hij draait er duidelijk niet om heen en maakt de wereld niet mooier dan hij is. Ook nu gaat hij opzoek naar vooroordelen om die te fotograferen, maar dan laat hij duidelijk zijn mening daarover doorschemeren. Hij maakt ook vaak gebruik van flitslicht. De reportage “ The Kiss” die je kunt terugvinden op zijn site sprak mij het minst aan. Ik vond het te makkelijk gefotografeerd. Het lag er iets te dik boven op.


Tessa Smal
Deeltijd fotografie
2e jaar.